Stomatologia zachowawcza

  Stomatologia zachowawcza – to dział stomatologii zajmujący się profilaktyką i leczeniem ubytków tkanek zęba próchnicowego lub niepróchnicowego pochodzenia oraz chorób błony śluzowej i przyzębia. W Stępkowski Dental Studio do odbudowy takich ubytków używamy najlepszych materiałów kompozytowych. Każdy ząb ma 5 powierzchni, stąd w zależności jak duży jest ubytek, a co za tym idzie – jak dużym wypełnieniem lekarz stomatolog odbudowuje brakujące tkanki zęba, koszt takiego leczenia jest inny. Dlatego w naszym cenniku wyszczególniamy wypełnienie 1, 2 lub 3 powierzchni. Ząb, który utracił 4 powierzchnie, czyli większość swojej objętości lub całą część koronową, kwalifikuje się już do odbudowy protetycznej.

W Stępkowski Dental Studio nieustannie dążymy do osiągania jak najlepszych efektów estetycznych tak, by w leczeniu ubytków próchnicowych stosowane przez nas techniki i materiały w jak najwyższym stopniu naśladowały naturalną budowę zębów. Stosujemy całą gamę nowoczesnych narzędzi i wysokiej klasy estetyczne materiały kompozytowe, aby zachować zęby w naturalnym kształcie i kolorze, dobranych indywidualnie do Pacjenta.

Usługi z zakresu stomatologii zachowawczej w Stępkowski Dental Studio:

 

    • Wypełnienia kompozytowe

    • Artystyczna warstwowa odbudowa zęba ENAMEL

    • Odbudowa z włókna szklanego po leczeniu kanałowym

Artystyczna odbudowa zęba ENAMEL – system ENAMEL to najwyższa półka materiałów stosowanych w stomatologii zachowawczej. To nano-hybrydowy materiał kompozytowy, który pozwala tworzyć wypełnienia najbardziej zbliżone do naturalnych struktur zęba, wręcz imitując ząb naturalny. Dzięki temu granica przejścia tkanek zęba w wypełnienie jest niewidzialna. Taki efekt jest możliwy do osiągnięcia przez właściwości materiału ENAMEL. Szkliwo ENAMEL ma identyczny współczynnik załamania światła jak szkliwo naturalne, a zębina ENAMEL posiada fluorescencję naturalnej zębiny. Do odtworzenia nawet najtrudniejszych przypadków naturalnych struktur zęba system ENAMEL posiada farbki kompozytowe, które dodatkowo pozwalają uzyskać efekty nasyceń odcieni czy przebarwień przy artystycznej odbudowie warstwowej.

Skąd bierze się próchnica

Próchnica – to przewlekła choroba bakteryjna dotycząca zmineralizowanych tkanek zęba: szkliwa, zębiny i cementu. Pojawia się, gdy bakterie płytki nazębnej metabolizując cukry, wytwarzają kwasy. Wraz z upływem czasu dochodzi do demineralizacji szkliwa, która jest pierwszym etapem próchnicy. Na powstanie próchnicy mają więc wpływ następujące czynniki:

-podatne powierzchnie zębów

-obecność bakterii

-cukry, węglowodany

-czas

Podatność – czyli przeciwieństwo odporności na próchnicę. Odporność na próchnicę oznacza zdolność człowieka lub poszczególnych zębów do obrony przed powstawaniem próchnicy w środowisku sprzyjającym jej powstawaniu. Próchnica jest bowiem procesem dynamicznym, w którym naprzemiennie dochodzi do demineralizacji i remineralizacji zębów pod płytką bakteryjną. Demineralizację (utratę minerałów z powierzchni zęba) powodują kwasy będące produktem metabolizowania węglowodanów przez bakterie. Reminaralizację (odbudowę uszkodzeń – zastąpienie utraconych minerałów nowymi) umożliwia zarówno ślina, jak i związki fluoru czy inne związki o działaniu remineralizującym zawarte w różnych środkach profilaktycznych (pastach, żelach, płukankach).

Obecność bakterii – bakterie wraz z innymi mikroorganizmami żywią się substancjami spożywczymi zawierającymi węglowodany i metabolizują je. W trakcie tego procesu tworzą się kwasy i polisacharydy pozakomórkowe. Na powierzchni zębów powstaje warstwa kleista, czyli płytka nazębna, która zawiera bakterie i blokuje ochronne działanie śliny. Jeżeli płytka nazębna nie zostanie usunięta, powoduje demineralizację zębów, a w rezultacie próchnicę oraz schorzenia dziąseł.

Cukry, węglowodany – czyli pożywka dla bakterii próchnicotwórczych. Nie wszystkie węglowodany są jednakowo szkodliwe. Najbardziej próchnicotwórczo działają małocząsteczkowe węglowodany, głównie jedno- i dwucukry. Wśród małocząsteczkowych najmniej szkodliwa dla zębów jest laktoza, potem glukoza, fruktoza i najbardziej szkodliwa sacharoza. Cukry w postaci całej, kleistej, są mniej korzystne dla zębów niż w postaci rozpuszczonej, gdyż dłużej pozostają w jamie ustnej i łatwiej przyklejają się do zębów. Ponadto przyjmowanie cukrów między posiłkami działa o wiele bardziej szkodliwie niż podczas posiłków. Próchnicotwórczość zależy bowiem nie tylko od ilości zawartych w posiłku cukrów, ale przede wszystkim od częstości ich przyjmowania i długości okresu przebywania w jamie ustnej. Korzystniej jest więc zjeść jednorazowo większą porcję słodyczy, niż spożywać je małymi porcjami np. co pół godziny. Ponadto słodycze powinny stanowić dodatek do posiłku zasadniczego (śniadanie, obiad, kolacja), unikaj więc spożywania słodyczy między posiłkami głównymi, zwłaszcza bezpośrednio przed snem.

Czas – im krócej płytka bakteryjna jest na Twoich zębach, tym mniejsza jest szansa na powstanie próchnicy! Regularna higiena jamy ustnej jest zatem kluczowa w zapobieganiu chorób jamy ustnej.